Opis
W Muzeum Narodowym pojawi się wypożyczony obraz "Eneasz i Sybilla w świecie podziemnym" pędzla Jacoba van Swanenburga.
Ten malarz holenderski (1571–1638) wielokrotnie przedstawiał na swoich obrazach fantastyczne wizje piekła i świata podziemnego, sięgając do różnych źródeł, m.in. do niderlandzkiej tradycji malarskiej Hieronima Boscha i Jana Breughla St.W obrazie z Muzeum Narodowego w Gdańsku Eneasz i Sybilla w świecie podziemnym, namalowanym około 1625 roku, artysta zilustrował VI księgę Eneidy – dzieła wielkiego rzymskiego poety Wergiliusza (70-19 p.n.e.).
Eneasz, obrońca zniszczonej przez Greków, obleganej przez dziesięć lat Troi, w drodze do Lacjum, gdzie założył nowe miasto Rzym, zapragnął spotkać się z duchem swego ojca Anchizesa. Po spełnieniu określonych rytuałów Sybilla, wieszczka i kapłanka w kumejskiej świątyni boga Apollina, zabrała go do Hadesu, świata podziemnego, królestwa boga Plutona (Hadesa) i jego małżonki Persefony (Prozerpiny), których postacie artysta umieścił u góry kompozycji w rydwanie zaprzężonym w czarno-białe konie.
Główni bohaterowie, Eneasz w zbroi i w hełmie z czerwono-białym pióropuszem oraz Sybilla, ukazani są na obrazie dwukrotnie: na łodzi Charona, przewoźnika zmarłych dusz do świata podziemnego i przy wejściu do paszczy Lewiatana po prawej stronie obrazu. Nad nią umieszczone zostało ponure zamczysko Tartaru otoczone pierścieniem płomieni. Swanenburgh był nauczycielem Rembrandta, dlatego obraz został wystawiony obok dzieła jego ucznia w Galerii Malarstwa Europejskiego w Muzeum Książąt Czartoryskich (Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie).
Ten malarz holenderski (1571–1638) wielokrotnie przedstawiał na swoich obrazach fantastyczne wizje piekła i świata podziemnego, sięgając do różnych źródeł, m.in. do niderlandzkiej tradycji malarskiej Hieronima Boscha i Jana Breughla St.W obrazie z Muzeum Narodowego w Gdańsku Eneasz i Sybilla w świecie podziemnym, namalowanym około 1625 roku, artysta zilustrował VI księgę Eneidy – dzieła wielkiego rzymskiego poety Wergiliusza (70-19 p.n.e.).
Eneasz, obrońca zniszczonej przez Greków, obleganej przez dziesięć lat Troi, w drodze do Lacjum, gdzie założył nowe miasto Rzym, zapragnął spotkać się z duchem swego ojca Anchizesa. Po spełnieniu określonych rytuałów Sybilla, wieszczka i kapłanka w kumejskiej świątyni boga Apollina, zabrała go do Hadesu, świata podziemnego, królestwa boga Plutona (Hadesa) i jego małżonki Persefony (Prozerpiny), których postacie artysta umieścił u góry kompozycji w rydwanie zaprzężonym w czarno-białe konie.
Główni bohaterowie, Eneasz w zbroi i w hełmie z czerwono-białym pióropuszem oraz Sybilla, ukazani są na obrazie dwukrotnie: na łodzi Charona, przewoźnika zmarłych dusz do świata podziemnego i przy wejściu do paszczy Lewiatana po prawej stronie obrazu. Nad nią umieszczone zostało ponure zamczysko Tartaru otoczone pierścieniem płomieni. Swanenburgh był nauczycielem Rembrandta, dlatego obraz został wystawiony obok dzieła jego ucznia w Galerii Malarstwa Europejskiego w Muzeum Książąt Czartoryskich (Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie).
W trakcie pokazu odbędą się trzy wykłady:
11 lutego 2008 – Obraz świata podziemnego w mitologii greckiej i rzymskiej – prof. dr hab. Aleksander Krawczuk
18 lutego 2008 – O malarzu Jacobie van Swanenburghu, nauczycielu Rembrandta i jego dziełach – Dorota Dec
3 marca 2008 – Wizja zaświatów w europejskim malarstwie nowożytnym i nowoczesnym – Janusz Wałek
11 lutego 2008 – Obraz świata podziemnego w mitologii greckiej i rzymskiej – prof. dr hab. Aleksander Krawczuk
18 lutego 2008 – O malarzu Jacobie van Swanenburghu, nauczycielu Rembrandta i jego dziełach – Dorota Dec
3 marca 2008 – Wizja zaświatów w europejskim malarstwie nowożytnym i nowoczesnym – Janusz Wałek
[informacja prasowa]