Folkowa noc w Rotundzie

27 listopada do krakowskiej Rotundy zawitały dwa bardzo interesujące zespoły. Polski Żywiołak i duński Valravn. Pojawili się głównie fani Żywiołaka ponieważ o duński zespół był dotychczas w Polsce mało znany. Jednak obie grupy zostały równie ciepło przyjęte.

Pierwsi na scenie pojawili się panowie z Żywiołaka. Niestety w niepełnym składzie. Wokalistki, nadające muzyce zespołu niepowtarzalny charakter nie dotarły na koncert. Znacznie zubożyło to muzykę grupy a Robert Jaworski niestety nie jest dobrym ekwiwalentem damskich wokali. Pewnie dlatego pod koniec zaprosił na scenę wszystkie chętne panie, aby zaśpiewały utwór Dybuk.

Mimo początkowego rozczarowania, publiczność zachowywała się entuzjastycznie wprawiając  podłogę Rotundy w niepokojące drgania. Żywiołak jeszcze nie wydał płyty ale już udało mu się zgromadzić wiernych fanów, którzy śpiewali wraz z wokalistą. Można było usłyszeć utwory wydane na mini albumie Muzyka Psychodelicznej świtezianki oraz fragmenty nadchodzącego wydawnictwa. Liderowi udało się nawiązać bardzo dobry kontakt z publicznością. Oparty jednak na regularnym wykrzykiwaniu „sława" przeplatanym różnego rodzaju wulgaryzmami. Nie świadczy to zbyt dobrze o inteligencji ani wokalisty ani publiczności ale wszyscy zdawali się być zadowoleni z sytuacji. Zespół kilkakrotnie bisował, z braku materiału powtarzając grane już utwory.

Mimo kilku mankamentów koncert był bardzo udany. Dynamiczna muzyka w większym stopniu porwała publiczność niż mało inteligentna gadanina wokalisty. Prawdziwe emocje zaczęły się jednak dopiero o godzinie 22 kiedy na scenie pojawili się muzycy formacji Valravn. Koncert zapowiadał się interesująco już ze względu na instrumentarium. Skrzypce, lira korbowa, wilki bęben, a oprócz tego dwa laptopy, kilka samplerów i innych gadżetów do manipulacji dźwiękiem.

Jednak najjaśniejszym punktem zespołu były nie instrumenty a wokalistka. Drobna, ubrana w białą zwiewną sukienkę pani obdarzona świetnym wokalem brzmiącym jak skrzyżowanie Bjork i Kasi Nosowskiej.
Muzyka Valravn znacznie różniła się od poprzedników i muzycy na początku wydawali się tym faktem zestresowani. Jednak ciepłe przyjęcie spowodowało, że wszelki stres zniknął. Grupa promowała swój debiutancki album i większość zagranych utworów pochodziła właśnie z niego. Pojawiły się te bardziej dynamiczne(Krummi, Hebedys) ale także kilka spokojniejszych(Drrmte mig en Drrm).

Rewelacyjnie wypadła solówka ekwadorskiego perkusisty Juana Pino, zagrana tylko na jednym bębnie. Z kolei Martin Seeberg w pewnym momencie grał na dwóch piszczałkach jednocześnie. Muzykę jaką gra zespół można określić jako nowoczesny folk z bogato okraszony elektroniką. Do tego dochodzi oczywiście charakterystyczny wokal Anny Katrin Egilstrod. Oprócz beatów i różnych elektronicznych „przeszkadzajek" pojawiło się samplowanie wokalu na żywo. Na jeden utwór, wraz ze swoją lirą korbową do zespołu dołączył Robert Jaworski. Grupa również bisowała kilka razy, a około północy impreza się zakończyła.

Pomysł oficyny Karrot Komando na zorganizowanie folkowej trasy dwóch zespołów, z których jeden  w Polsce był prawie nieznany, okazał się sukcesem. Miejmy nadzieję, że w przyszłości czeka nas więcej podobnych wydarzeń.

Krzysztof Sokalla
(krzysztof.sokalla@dlastudenta.pl)