Opis
Ernst Lubitsch, jeden z najwybitniejszych reżyserów w historii kina, urodził się w Berlinie w 1892 roku. Jego ojciec, Simon Lubitsch, pochodził z Polski i był damskim krawcem.
W młodości występował w zespole Maxa Reinhardta, wybitnego reżysera teatralnego oraz grał w krótkich filmach komediowych. Od 1914 roku sam zajął się reżyserią. Odkrył dla kina: Emila Janningsa, Ossi Oswaldę, czy też Polę Negri. Jego pierwszymi filmowymi sukcesami były: komedia Ostrygowa księżniczka (1919) i kostiumowy film Madame Dubarry (1919) z Polą Negri. W ciągu kilku kolejnych lat zrealizował w Berlinie jeszcze kilka filmów, w których wystąpiła Pola Negri: Carmen (1918), Oczy mumii (1918), Sumurun (1920), Górska kotka (1921). Szybko został dostrzeżony w
Stanach Zjednoczonych i zaangażowany do Hollywood, gdzie nakręcił kolejne filmy m.in.: Rositę, śpiewaczkę ulicy (1923) z Mary Pickford i Cesarzową (1924) z Polą Negri. Udźwiękowienie filmu umożliwiło mu zajęcie się musicalem. Zrealizował wówczas Paradę miłości (1929), Monte Carlo (1930), Wesołą wdówkę (1934). Tworzył również kolejne filmy: Sztukę życia (1933), Pokusę (1936) z Marleną Ditrich, Ninoczkę (1939) z Gretą Garbo, Być albo nie być (1942) z Carol Lombard. Jego charakterystyczny styl filmowy określano jako "Lubitsch Touch". W 1946 otrzymał Oscara za całokształt twórczości. Rok później zmarł w Hollywood na zawał serca.