Recenzje - Kino

Od 5 maja na ekranach kin można zobaczyć „Gdyby jutra nie było" Nikhila Advani'ego, trzecią dystrybuowaną w Polsce produkcję rodem z Bombaju. Czy Bollywood daje nam coś, czego Hollywood dać nie może?

Londyn. Chris, Młody instruktor tenisa (Jonathan Rhys-Meyers) na rozdrożu, żeni się z zakochaną w nim siostrą przyjaciela i w konsekwencji staje się kimś w rodzaju utrzymanka dość zamożnej rodziny.

Adaś Miauczyński to etatowy niszczyciel naszego poczucia samozadowolenia. Tym razem, aby powiedzieć nam, dlaczego nie potrafimy się porozumieć z drugim człowiekiem, wchodzi w skórę alkoholika.

Good night and good luck - tym zwrotem Edward R. Morrow żegnał się ze swoimi telewidzami na sam koniec audycji See it Now nadawanej przez CBS w latach 50. ubiegłego wieku.

Tajemnica Brokeback Mountain zgarnęła najwięcej, bo aż 8 nominacji do Oscarów. Patrząc na ilość nagród, które uzyskała do tej pory, nie zawiedzie się pewnie ten, kto postawi ciężkie pieniądze na jej zwycięstwo w oscarowym biegu.

Nie słabnie ofensywa czeskich produkcji filmowych na polskie kina. Na fali popularności komediodramatów Petra Zelenki, przypływa do nas prześmiewczy pamflet na społeczeństwo konsumenckie.

Film twórcy Miasta Boga, Fernando Moreillesa, którym udowadnia on swój talent i pokazuje, że należy do skromnej grupy reżyserów; których każdy nowy film należy witać ze szczególnym zainteresowaniem.

Bardzo u nas modna czeska kinematografia, nie przestaje zaskakiwać. Po smutno-śmiesznych filmach Petra Zelenki, na nasze ekrany trafia Jazda Jana Svìráka.

Jakby nie patrzeć, jesteśmy w okresie walentynkowym. Właśnie teraz, co zresztą nie dziwi, pojawiło się kilka filmów dla zakochanych i nie tylko. Generalnie – komedii romantycznych. Ten gatunek charakteryzuje się tym, że można wydać na świat kompletną szmirę albo obronić się i stworzyć ciekawą i lekką pozycję. „Ja wam pokażę” mieści się niestety w tej pierwszej kategorii.

Biografie ikon amerykańskiej muzyki są przez członków akademii uprzywilejowane. Takie wrażenie można odnieść choćby po wspomnieniach ubiegłorocznego sukcesu filmu Ray. Dotyczy to szczególnie historii muzyków, którzy byli na szczycie w złotych latach amerykańskiej muzyki, w których to latach członkowie akademii byli dostatecznie młodzi, aby jeszcze czegokolwiek słuchać. To sarkazm oczywiście, ale bez wątpienia jest coś na rzeczy w kwestii biografii (od Aviatora po Capote).