Nuż w bżuhu - instalacja teatralna

 -W ramach obchodów 100. lecia odzyskania przez Polskę niepodległości przypominamy twórczość polskich futurystów, którzy dzięki wydarzeniom 1918 roku otworzyli kulturę polską na awangardowe tendencje artystyczne. I to jest interesujące! - szepcze reżyser.

Dlaczego? Zachłyśnięci wolnością młodzi artyści wyznaczyli sztuce nowe zadania. Wyzwolili odwagę i pragnienie eksperymentu. Krzyczeli, że polska kultura musi otrząsnąć się z traumy zaborów. Martyrologii przeciwstawili fascynację miastem i technologią. Chcieli tworzyć utwory masowe i powszechnie dostępne. Prekursorzy happeningu i performansu. Założenie, dziś oczywiste, że kultura ma być blisko człowieka i wnikać w sferę publiczną było wówczas ich odkryciem i ważnym postulatem.  Do grona futurystów zaliczamy:  Jerzego Jankowskiego, Brunona Jasieńskiego, Stanisława Młodożeńca, Anatola Sterna, Aleksandra Wata, a także Tytusa Czyżewskiego i młodziutkiego wówczas Adama Ważyka.

To interesujące, że nastolatkowie w latach 1918-1924 czuli odpowiedzialność za kulturę polską i za to, że jeśli bezrefleksyjnie przyjmie ona wszystkie trendy - stanie się nijaka.

To ekscytujące, że futuryzm polski narodził się w Krakowie i w Warszawie (kolejność nie jest przypadkowa) i że obie grupy przez chwilę ze sobą rywalizowały.

To niesłychane, że ich ostatni poezowieczór miał miejsce w Zakopanem i skończył się bójką i obrzucaniem jajkami.

To spektakularne, że ostatnią antologię Polskiego Futuryzmu wydano 40 lat temu i obecnie jest niemal niedostępna.

To ciekawe, że było ich siedmiu.

To zastanawiające, że biegali po Krakowie nago.

To zachwycające, że domagali się równouprawnienia kobiet we wszystkich sferach życia (zwłaszcza rodzinnej i seksualnej). 

Jaka jest dzisiaj i z czym się zmaga idea, której przyszło narodzić się w Żplitej? Pytania otwierające nieznane możliwości padną podczas seansu futurystycznego.