Niech żyje wojna

Inspiracją do napisania tego tekstu był  serial zrealizowany na podstawie powieści Janusza Przymanowskiego „Czterej pancerni i pies”, wyprodukowany przez Telewizję Polską prawie 50 lat temu. Autor jednak nie dokonał teatralnej adaptacji popularnego tematu, lecz stworzył całkowicie nowy obraz wojny będący przeciwieństwem tego, jak wojnę pokazywał serial o „pancerniakach”. To sztuka „przeciwko” – przeciwko propagandzie samego serialu, przeciwko mitologizacji bohaterstwa Polaków, przeciwko zawłaszczaniu historii. A nawet przeciwko współczesnym filmom wojennym, które idealizują wojnę, ukazują ją jako zabawę lub grę komputerową.

Ważne jest ukazanie tego, czego w oficjalnej historii nie można znaleźć, co zostało zapomniane lub świadomie odrzucone. By jednak móc to ocalić.

Intencją spektaklu  jest ukazanie losów postaci wplątanych w tryby historii i przez nią manipulowanych. Chociaż twórcy nie chcą z nich szydzić ani się wyśmiewać, to jednak bohaterowie będą w widzach wzbudzać  śmiech.