W oryginalnej, "Groteskowej" interpretacji "Balladyny" Juliusza Słowackiego dwupoziomowość świata przedstawionego utworu (świat elfów i świat ludzi) została przełożona na świat aktorów i świat lalek. Relacje pomiędzy podmiotem-animatotem i przedmiotem-lalką odnoszą się do sfery ducha i materii opowieści Słowackiego. Wysnuwając opowieść o Goplanie i Balladynie z artystycznego tworzywa teatru można było zbudować sceniczny świat oparty na nieograniczonej wolności wyobraźni poetyckiej, bez zobowiązujących odniesień do zasad logiki, psychologii czy realistycznego porządku prawdy i prawdopodobieństwa. W ten sposób opowieść uzyskała charakterystyczne cechy poetyki swego literackiego pierwowzoru - wzięła kształt baśni, legendy, mitu...
Zabieg teatralizacji świata "Balladyny" pozwolił równocześnie pokazać fenomen zła poprzez możliwość jego transformacji w systemie wzajemnych odniesień rzeczywistości scenicznej i pozascenicznej. Natomiast zinterpretowanie relacji świata duchów i ludzi jako aktora-animatora i przedmiotu jego manipulacji - lalki, umożliwiło przedstawienie problemu wolności jednostki i narodu, tak istotnego dla zrozumienia filozofii i historiozofii autora "Kordiana".