Panie akustyku, więcej basu proszę!

Zepsute głośniki, półgodzinna przerwa techniczna i mimo to świetny koncert. Tak wyglądał środowy wieczór w Rotundzie.


Dub Fx, ze swoja pokaźną ekipą, przyjechał do Polski na cztery koncerty po sukcesie jego zeszłorocznych występów na Woodstocku i festiwalu Audioriver. Dzięki serii świetnie zrealizowanych koncertowych teledysków umieszczonych na Youtube i silnej „grupie nacisku” na Facebooku większość koncertów została wyprzedana, a w Rotundzie dla publiczności otwarto balkon i dolną salę, co zdarza się raczej rzadko.

Nowozelandczyk w trasę zabrał kilku swoich przyjaciół. Oprócz towarzyszącej mu od zawsze Flower Fairy, pojawił się saksofonista Mr.Woodnote oraz dwóch raperów (Bonobo Hobos i CAde). W jednym utworze zagrał również gitarzysta.

Na pierwszy ogień poszedł duet Woodnote’a i Bonobo Hobosa, wspomagany w kilku numerach przez CAde’a. Skromnie wyglądający w teledyskach saksofonista na żywo okazał się być prawdziwym wulkanem energii. Podobnie jak Dub, w tworzeniu muzyki posiłkował się beatboxem, wzbogacając go partiami saksofonu i fletu elektrycznego. Oprócz tego, rapował do spółki z Hobosem. Swój występ zakończył niezwykle energetycznym numerem ze wspomnianym już gitarzystą oraz CAde’m.

Przed 23 na scenie pojawili się Dub Fx i Flower Fairy. Rozpoczęli świetnym Run, podczas którego na scenie co chwila pojawiali się Woodnote i reszta ekipy, wspólnie biegając w miejscu. Po kolejnych dwóch utworach okazało się, że głośniki basowe nie działają, co zaowocowało półgodzinną przerwą techniczną. „Mogę zagrać dla was gównianie brzmiący koncert, ale po co?”. Po tych słowach Dub starał się fanom umilić czekanie improwizując, grając numery niewymagające głębokiego basu oraz puszczając sobie z publicznością samoloty z papieru. Furorę wzbudził wykonując The Rain is Gone z tekstem zmienionym na The Sub is gone (nie ma basu).

Po 30 minutach, ku uciesze publiczności, dźwiękowcy uruchomili subwoofery i koncert rozpoczął się na dobre. Zabrzmiało kilka utworów z debiutanckiego Everythinks is a Ripple, ale także numery niewydane bądź niepublikowane. Niesamowicie wypadło prawie dwudziestominutowe wykonanie Flow połączonego z Supernova Pilots, kiedy na scenie pojawili się wszyscy członkowie ekipy Duba.

Dub Fx i Flower Fairy na scenie robią niezwykle pozytywne wrażenie. On bujając się tworzy swoje beaty i nie boi się przyznać do błędu („This beat is shit Man! Let’s do it again.”), a ona, kiedy nie wspomaga go wokalnie, zamienia się w ludzki kalambur ilustrujący jego teksty. Udało im się nawiązać świetny kontakt z publicznością (jak wszystkim wykonawcom tego wieczoru) ukoronowany podwójnym bisem, który Dub zagrał podobno pierwszy raz w życiu. Trudno mu się zresztą dziwić skoro publiczność skandowała jego imię nawet wtedy, gdy Dj Ros, odpowiedzialny za afterparty, zaczął już grać.

Koncert byłby rewelacyjny gdyby nie strona techniczna. Wyglądało na to, że tego dnia dźwiękowiec miał wolne, a akustyką zajęli się barmani, ewentualnie ochroniarze. Subwoofery przestały grać już podczas koncertu Woodnote’a, ale żeby je uruchomić potrzeba było kolejnych 30 minut i przerwy podczas występu gwiazdy wieczoru. Po ich uruchomieniu dźwięk nadal był daleki od ideału, gdyż wysokotonowy głośnik z jednej strony sceny z bezlitosną regularnością wyłączał się i włączał z powrotem. I tak przez cały koncert, co kilkanaście sekund. Było to na tyle irytujące, że trudno było skupić się na muzyce. Szkoda.

Krzysiek Sokalla
(krzysztof.sokalla@dlastudenta.pl)
fot. Krzysiek Sokalla