Zapach czasu

Jest to poetycka impresja teatralna odwołująca się do świata dziecka, inspirowana twórczością Marqueza, Hugo Clausa, Emila Zegadłowicza, a także przeżyciami z dzieciństwa autora scenariusza i reżysera.

W przedstawieniu występuje wiele barwnych, czasem strasznych, czasem śmiesznych postaci i sytuacji charakterystycznych dla małego polskiego miasteczka lat 20-30. Jest to jednak spektakl uniwersalny, opowiadający o dzieciństwie, dorastaniu, strachu, okrucieństwie, ale i o miłości.

W widowisku nie ma tekstu, jest natomiast muzyka Piotra Czajkowskiego, grana również „na żywo" przez aktorów na harmonijkach ustnych.

Wykorzystywane są też olbrzymie jeżdżące dekoracje, ogień, pirotechnika i szczudła.

Spektakl prezentowany był w wielu miastach Polski, a także we Francji, Niemczech, Holandii, Włoszech, na Ukrainie, w Brazylii, w Tunezji.

Scenariusz: Jerzy Zoń
Konsultacja: Zbigniew Sułkowski
Reżyseria: Jerzy Zoń
Muzyka: Piotr Czajkowski
Opracowanie muzyczne: Jan Poprawa, Jerzy Zoń
Aranżacja utworów na harmonijkę ustną: Paweł Ostafil
Plastyka ruchu: Krzysztof Jędrysek
Scenografia i kostiumy: Krzysztof Tyszkiewicz
Pomysły scenograficzne: Jerzy Zoń
Kierownictwo techniczne: Maciej Wąsik
Pirotechnika, efekty: Jacek Baraniak, Maciej Wąsik
Wykonanie dekoracji: Robert Calikowski


„Wszelkie widzenie rzeczy, które nie jest dziwne, jest fałszywe."
Paul Valéry Tel quel (Choses tues)