Pokojówki

Sławny dramat nie mniej słynnego pisarza oraz deprawatora czytelników i widzów, którego biografię tak krótko streścił Andrzej Falkiewicz: "Rodziców swoich nie znał. Przebywał w przytułku dla sierot, następnie przy rodzinie chłopskiej w Morvan. W wieku lat dziesięciu, przyłapany na kradzieży, został osadzony w domu poprawczym. Po dojściu doi pełnoletności i opuszczeniu zakładu utrzymywał się z żebractwa i kradzieży kieszonkowych. Wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, skąd po kilku miesiącach zdezerterował. Ścigany za dezercję przez władze francuskie przemierzył niemal całą Europę. Za doliniarstwo, pederastię i szmugiel był więziony kilkunastokrotnie - m. in. w Polsce. (...) Karierę pisarską rozpoczął w więzieniu..." Pokazane po raz pierwszy przez Louisa Jouveta w 1947 roku Pokojówki to gęsty arcytekst na trzy głosy kobiece (choć autorowi nie przeszkadzała obsada wyłącznie męska!): dwie Służące i jedną Panią - które bez przerwy zamieniają się swoimi wieloznacznymi osobowościami i ukazują względność reakcji i osądów. Wbrew zapewnieniom samego autora tenże oparł się na głośnej w latach 30-tych we Francji sprawie paranoicznych sióstr Papin, które nie wytrzymały nacisku drobnomieszczańskich oporów oraz kulturowych konwencji. Zdecydowały się z zamian na krwawe usunięcie z tego świata swojej Pani Dobrodziejki, która dawała im nie tylko chleb, lecz także sporo powodów do zgryzoty. Autentyczne te wydarzenia i ich okrutny konkret przekształcił Genet w celną i dosadna metaforę - ciągle aktualną i domagającą się refleksji. Oto jeden z tych tekstów Geneta, którymi zasłużył na sartrowskie określenie "aktora i męczennika" - twór kameralny i pozornie ściszony, lecz w istocie - uniwersalny, jedyny w swoich rodzaju i wołający o pomstę do nieba.

 

15-17.01 o godz. 19:00