Opis
Zapraszamy do wzięcia udziału w projekcie „Byłem Hamletem” – Wokół teatru Heinera Müllera:
Pokaz filmu dokumentalnego o Heinerze Müllerze: „Nie chcę wiedzieć, kim jestem”, reż. Christoph Rüter i Thomas Irmer, 2009 (60 min.)
W filmie dokumentalnym poświęconym Heinerowi Müllerowi i zrealizowanym z okazji przypadającej w 2009 roku osiemdziesiątej rocznicy jego urodzin berliński filmowiec Christoph Rüter i teatrolog Thomas Irmer poszukują jego śladów m.in. w Bułgarii, Berlinie, Paryżu i w Stanach Zjednoczonych. Rozmawiają z Margaritą Broich, Dursem Grünbeinem, Jeanem Jourdheuilem i innymi osobami, które odegrały ważną rolę w życiu Müllera i wpłynęły na jego twórczość. Nie jest to jednak film biograficzny, raczej próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, jak dzisiaj czytane są jego teksty, o których sam powiedział, że są „listem do przyszłości zamkniętym w butelce”.
Czytanie fragmentów sztuk: „Korekty 09” Thomasa Freyera i „tylko dlatego, że jakiś facet spuścił się na ciebie i cię porzucił albo moja mała szosa wołokołamska 6” Fritza Katera
„Korekty 09“ - „mój tekst jest efektem poszukiwań w biografiach, efektem przełomów, zmian, poprawek. kraj zniknie. ludzie zostaną. albo już od dawna są w innym miejscu. kolektyw się rozwiązał. system pracy jest niewiarygodny. chodzi o szczęście albo to, co za nie uważamy” (Thomas Freyer).
„Szosa Wołokołamska” - Pod koniec lat osiemdziesiątych Heiner Müller powrócił do zmodyfikowanej wcześniej przez siebie formy Lehrstück Brechta proletariacką tragedią „Szosa Wołokołamska”. Całość składa się z pięciu części, które powstawały w latach 1985-1987. Jako pierwowzór posłużyła mu powieść Aleksandra Beka opisująca walki wokół Moskwy, z której zapożyczył nie tylko tytuł, lecz także motywy i postaci. Wybór tytułu Müller uzasadnia następująco: „To konkretne miejsce... To była droga do Moskwy. Jedna z niewielu niezniszczonych dróg, po której mogły jechać samochody… a więc także i czołgi... Szosa Wołokołamska to był punkt, gdzie zatrzymał się niemiecki pochód na Moskwę. A dzisiaj to oczywiście metafora, odnosząca się zarówno do Pragi, jak i do Berlina: jedne czołgi jeżdżą więc tam, a inne z powrotem. Niektóre, jak w piątej części, dochodzą do końcowego punktu, skąd nie można iść już dalej”.
Dyskusja: „Butelka z listem do przyszłości” – Heiner Müller i współczesny teatr niemiecki
Uczestnicy: Thomas Irmer, krytyk teatralny, publicysta i realizator filmów dokumentalnych; Andrea Koschwitz, naczelny dramaturg w Maxim Gorki Theater w Berlinie
Prowadzenie: Małgorzata Sugiera i Mateusz Borowski, Katedra Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłumacze
W filmie dokumentalnym poświęconym Heinerowi Müllerowi i zrealizowanym z okazji przypadającej w 2009 roku osiemdziesiątej rocznicy jego urodzin berliński filmowiec Christoph Rüter i teatrolog Thomas Irmer poszukują jego śladów m.in. w Bułgarii, Berlinie, Paryżu i w Stanach Zjednoczonych. Rozmawiają z Margaritą Broich, Dursem Grünbeinem, Jeanem Jourdheuilem i innymi osobami, które odegrały ważną rolę w życiu Müllera i wpłynęły na jego twórczość. Nie jest to jednak film biograficzny, raczej próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, jak dzisiaj czytane są jego teksty, o których sam powiedział, że są „listem do przyszłości zamkniętym w butelce”.
Czytanie fragmentów sztuk: „Korekty 09” Thomasa Freyera i „tylko dlatego, że jakiś facet spuścił się na ciebie i cię porzucił albo moja mała szosa wołokołamska 6” Fritza Katera
„Korekty 09“ - „mój tekst jest efektem poszukiwań w biografiach, efektem przełomów, zmian, poprawek. kraj zniknie. ludzie zostaną. albo już od dawna są w innym miejscu. kolektyw się rozwiązał. system pracy jest niewiarygodny. chodzi o szczęście albo to, co za nie uważamy” (Thomas Freyer).
„Szosa Wołokołamska” - Pod koniec lat osiemdziesiątych Heiner Müller powrócił do zmodyfikowanej wcześniej przez siebie formy Lehrstück Brechta proletariacką tragedią „Szosa Wołokołamska”. Całość składa się z pięciu części, które powstawały w latach 1985-1987. Jako pierwowzór posłużyła mu powieść Aleksandra Beka opisująca walki wokół Moskwy, z której zapożyczył nie tylko tytuł, lecz także motywy i postaci. Wybór tytułu Müller uzasadnia następująco: „To konkretne miejsce... To była droga do Moskwy. Jedna z niewielu niezniszczonych dróg, po której mogły jechać samochody… a więc także i czołgi... Szosa Wołokołamska to był punkt, gdzie zatrzymał się niemiecki pochód na Moskwę. A dzisiaj to oczywiście metafora, odnosząca się zarówno do Pragi, jak i do Berlina: jedne czołgi jeżdżą więc tam, a inne z powrotem. Niektóre, jak w piątej części, dochodzą do końcowego punktu, skąd nie można iść już dalej”.
Dyskusja: „Butelka z listem do przyszłości” – Heiner Müller i współczesny teatr niemiecki
Uczestnicy: Thomas Irmer, krytyk teatralny, publicysta i realizator filmów dokumentalnych; Andrea Koschwitz, naczelny dramaturg w Maxim Gorki Theater w Berlinie
Prowadzenie: Małgorzata Sugiera i Mateusz Borowski, Katedra Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłumacze
_500x280.jpg)
