Opis
Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Niedźwiedzki
Muzyka: Jerzy Zając
Występują: Jacek Buczyński, Maciej Małysa, Paweł Rybak, Maciej Słota
Atrament dla leworęcznych to współczesna komedia. Składa się ona z kilku przenikających się, obyczajowych scen, pełnych absurdalnego humoru. Ideą spektaklu jest jednak odejście od dosłowności - bohaterów nie da się umieścić w żadnym miejscu i czasie. Nie mają imion, nazwisk, nigdzie nie mieszkają i nie wiadomo czym się zajmują. Pojawiają się na scenie i generują kolejne zdarzenia, wcielając się w wymyślone przez siebie postaci.
Atrament dla leworęcznych to rodzaj zabawy, w której czwórka aktorów o ponadnaturalnej wyobraźni potrafi z prozaicznych codziennych czynności wydobyć dowolne ilości słownego i sytuacyjnego komizmu.
Krzysztof Niedźwiedzki - w 1996 roku założył istniejącą do dzisiaj grupę kabaretową Formacja Chatelet. Jest autorem tekstów i reżyserem dwóch pierwszych programów tej grupy. Współredaguje humorystyczne pismo "Nowy Pompon". Zajmuje się pisaniem tekstów satyrycznych, scenariuszy telewizyjnych i sztuk teatralnych.
„(...)On – Krzysztof Niedźwiedzki, twórca do dziś istniejącej grupy kabaretowej Formacja Chatelet, redaktor humorystycznego pisma „Nowy Pompon”, wreszcie autor „Atramentu dla leworęcznych”, który w Teatrze KTO wyreżyserował, reżyserując pustą przestrzeń, trzy krzesła, aktorów Jacka Buczyńskiego, Macieja Małysę, Pawła Rybaka i Macieja Słotę, stolik składany, kapelusz i słowa swe, dokładne niczym nogi pająka stąpającego po niewidzialnych niciach. No i ja, który przed chwilą na premierze „Atramentu dla leworęcznych” zdechłem ze śmiechu. Ja – Leo Messi bankietowych wiców. Ja – Camp Nou. Ja – Barcelona. Ja i mój popremierowy ogień ciągły „jajec”.
(...)Nie pytajcie mnie, o czym to jest. Nie róbcie z siebie bidot, inaczej zwanych rzeczowymi (jakże by inaczej!), obiektywnymi (jakże by inaczej!), profesjonalnymi (jakże by inaczej) recenzentami... och, przepraszam, należy rzec: magistrami recenzentami. O czym to jest? A o czym są “Słoneczniki” van Gogha, twarz Jasia Fasoli, bądź oko Lwa Tołstoja, o którego to Lwa umieraniu właśnie w KTO Piotr “Kuba” Kubowicz 30 maja opowie swym monodramem? Dajcie spokój – i tak dość jest wstydu na świecie.
Nie spodziewajcie się niczego. Liczcie na błysk słów. Będzie czarodziejski kapelusz, napędzający cudownie kuriozalną fabułę-nie-fabułę, będą aktorzy, którzy wiedzą, co mówią, i będzie dużo powietrza – a w nim twój trup roześmiany. Amen. Mało?”
Paweł Głowacki, Dziennik Polski
Muzyka: Jerzy Zając
Występują: Jacek Buczyński, Maciej Małysa, Paweł Rybak, Maciej Słota
Atrament dla leworęcznych to współczesna komedia. Składa się ona z kilku przenikających się, obyczajowych scen, pełnych absurdalnego humoru. Ideą spektaklu jest jednak odejście od dosłowności - bohaterów nie da się umieścić w żadnym miejscu i czasie. Nie mają imion, nazwisk, nigdzie nie mieszkają i nie wiadomo czym się zajmują. Pojawiają się na scenie i generują kolejne zdarzenia, wcielając się w wymyślone przez siebie postaci.
Atrament dla leworęcznych to rodzaj zabawy, w której czwórka aktorów o ponadnaturalnej wyobraźni potrafi z prozaicznych codziennych czynności wydobyć dowolne ilości słownego i sytuacyjnego komizmu.
Krzysztof Niedźwiedzki - w 1996 roku założył istniejącą do dzisiaj grupę kabaretową Formacja Chatelet. Jest autorem tekstów i reżyserem dwóch pierwszych programów tej grupy. Współredaguje humorystyczne pismo "Nowy Pompon". Zajmuje się pisaniem tekstów satyrycznych, scenariuszy telewizyjnych i sztuk teatralnych.
„(...)On – Krzysztof Niedźwiedzki, twórca do dziś istniejącej grupy kabaretowej Formacja Chatelet, redaktor humorystycznego pisma „Nowy Pompon”, wreszcie autor „Atramentu dla leworęcznych”, który w Teatrze KTO wyreżyserował, reżyserując pustą przestrzeń, trzy krzesła, aktorów Jacka Buczyńskiego, Macieja Małysę, Pawła Rybaka i Macieja Słotę, stolik składany, kapelusz i słowa swe, dokładne niczym nogi pająka stąpającego po niewidzialnych niciach. No i ja, który przed chwilą na premierze „Atramentu dla leworęcznych” zdechłem ze śmiechu. Ja – Leo Messi bankietowych wiców. Ja – Camp Nou. Ja – Barcelona. Ja i mój popremierowy ogień ciągły „jajec”.
(...)Nie pytajcie mnie, o czym to jest. Nie róbcie z siebie bidot, inaczej zwanych rzeczowymi (jakże by inaczej!), obiektywnymi (jakże by inaczej!), profesjonalnymi (jakże by inaczej) recenzentami... och, przepraszam, należy rzec: magistrami recenzentami. O czym to jest? A o czym są “Słoneczniki” van Gogha, twarz Jasia Fasoli, bądź oko Lwa Tołstoja, o którego to Lwa umieraniu właśnie w KTO Piotr “Kuba” Kubowicz 30 maja opowie swym monodramem? Dajcie spokój – i tak dość jest wstydu na świecie.
Nie spodziewajcie się niczego. Liczcie na błysk słów. Będzie czarodziejski kapelusz, napędzający cudownie kuriozalną fabułę-nie-fabułę, będą aktorzy, którzy wiedzą, co mówią, i będzie dużo powietrza – a w nim twój trup roześmiany. Amen. Mało?”
Paweł Głowacki, Dziennik Polski
