Starosta kaniowski

Mikołaj Bazyli Potocki, starosta kaniowski, słynął z wybryków, dziwactw i hulaszczego życia. Dziedzic obszernych dóbr na Ukrainie już za życia stał się legendą i jedną z najczęściej opisywanych postaci w szlacheckich podaniach i wspomnieniach. Prawdziwe i zmyślone wydarzenia z jego życia, które złożyły się na scenariusz spektaklu Starosta kaniowski, znajdziemy w utworach Józefa Ignacego Kraszewskiego, Michała Grabowskiego czy Henryka Rzewuskiego. W spektaklu reżyserowanym przez Marię Spiss wykorzystane zostały też fragmenty Króla zamczyska Seweryna Goszczyńskiego oraz powieści Błogosławiona wina Zofii Kossak-Szczuckiej.

Autorzy scenariusza zderzają ze sobą teksty opowiadające o bohaterze oraz fragmenty innych utworów literackich, aby naszkicować sylwetkę bohatera z różnych stron. Próba scenicznej rekonstrukcji postaci Potockiego to okazja do szukania prawdy o sarmackiej naturze, która wyłania się z mozaiki rodzajowych scen i sytuacji. W jednej osobie mieszczą się nieokiełznana fantazja i okrucieństwo, popęd do pijackich wybryków i używania życia oraz dewocyjna religijność. Starosta kaniowski, postać nieprzewidywalna i pełna sprzeczności, zostaje naszym przewodnikiem po duszy polskiego Sarmaty.