Skąpiec

Wiecznie aktualna sztuka Moliera to komedia charakterów, intryg i wynikających z nich zabawnych sytuacji. Główny bohater Harpagon zaślepiony jest chorobliwą miłością do swojej wypełnionej pieniędzmi szkatułki i tak naprawdę nie ma dla niego w życiu innych wartości.  Wszędzie wietrzy podstęp, że ktoś chce go okraść. Otaczają go sami pochlebcy i fałszywi doradcy, którzy kpią z niego w żywe oczy. Skąpstwo Harpagona, a także nieproporcjonalne do wieku amory stają na drodze jego dzieci Elizy i Kleanta, którzy pragną szczęśliwych, dyktowanych sercem, a nie pieniędzmi związków małżeńskich.  Nic więc dziwnego, że starają się oni pokrzyżować jego plany.

Charaktery  w sztuce Moliera są zabawnie przerysowane i takie są też w przedstawieniu Włodzimierza Nurkowskiego. Ze sceny wartko płyną dowcipne dialogi, a cała akcja toczy się w zawrotnym tempie. Sposób gry aktorskiej, niesłychanie rytmicznej i często przejaskrawionej, a także pojawiające się w przedstawieniu maski nawiązują do stylistyki commedii dell’arte, co stanowi dużą atrakcję dla widzów. Do tego piękne kostiumy, dekoracje i muzyka nawiązujące do epoki. Ludzkie wady, pragnienia i targające człowiekiem emocje przedstawione są tu w sposób celny, a jednak  z przymrużeniem oka. Złożone perypetie miłosne, rodzinne i finansowe prowadzą ja zwykle do szczęśliwego zakończenia.