Ojciec matka tunel strachu

Zazwyczaj ukryte rodzinne dramaty rozgrywające się w intymnym kosmosie czterech ścian, często traumatyczne (mimo najlepszych chęci) relacje: „Syn to jestem ja, który jestem sobie obcy. Widzę siebie w stosunku do przyszłości, nad którą nie panuję. Rośnie, przerasta mnie o głowę, aż w końcu daję za wygraną. Najpierw go wychowuję, a potem szukam w nim oparcia” – mówi Ojciec w sztuce Heckmannsa, adresowanej do widzów usytuowanych po obu stronach rodzinnej barykady.

Klemm pozostaje wierny niemieckim fascynacjom, ale Brechcie, Müllerze i Kleiście sięga po tekst współczesny. Prapremiera dramatu Ojciec matka tunel strachu (Vater Mutter Geisterbahn) w reżyserii Kristofa Fricka odbyła się w 2011 roku na scenie Staatsschauspiel Dresden. Autor, Martin Heckmanns (1971), zadebiutował w 2002 roku sztuką Schieß doch, Kaufhaus! (Staatschauspiel Dresden), od tej pory napisał kilkanaście kolejnych, chętnie wystawianych na niemieckich scenach. 

Martin Heckmanns – dramatopisarz niemiecki (rocznik 1971), zadebiutował w 2002 roku sztuką Schieß doch, Kaufhaus! (Staatschauspiel Dresden), od tej pory napisał kilkanaście kolejnych, chętnie wystawianych na niemieckich scenach. Studiował komparatystykę, historię i filozofię.  Od roku 2009 pisarz-rezydent i dramaturg w Staatsschauspiel Dresden, gdzie jego teatralny prolog Zukunft für immer zainaugurował artystyczną dyrekcję Wilfrieda Schulza.
Do tej pory napisał m.in.: Kränk (premiera: Schauspiel Frankfurt, 2004), Das wundervolle Zwischending (Staatsschauspiel Hannover, 2005), Wörter und Körper  (premiera: Staatstheater Stuttgart, 2007), Kommt ein Mann zur Welt (premiera: Schauspielhaus Düsseldorf, 2007), Wir sind viele und reiten ohne Pferd  (premiera: Staatstheater Stuttgart, 2012), Einer und Eine (Nationaltheater Mannheim, 2012) czy Es wird einmal (premiera: Schauspielhaus Bochum, 2013). W 2002 otrzymał tytuł dramatopisarza roku przyznawany przez prestiżowe branżowe pismo „Theaterheute”, dwukrotnie (w 2003 i 2004) zdobył nagrodę publiczności podczas Mühlheimer Theatertage.