O Babie, Rybaku i Złotej Rybce

„O babie, rybaku i złotej rybce” to bajka. Bajka z morałem. Taką praktyczną mądrością życiową: bądź hojny, pokorny, czysty, pracowity i gorliwy, miłościwy i umiarkowany. Wszak bajka powinna mieć dydaktyczny charakter. Pokazywać wartości i je nazywać, to jest dobre, a to jest złe. Bohaterami bajki „O babie, rybaku i złotej rybce” są ludzie, zwierzęta i przedmioty uosabiające typy ludzkie i cechy charakteru. I tak pojawiają się niemądre mewy, dobry rybak, zła i chciwa baba, hojne morze, mądra rybka, pod których postaciami kryją się głębokie prawdy o człowieku.

Scenariusz spektaklu w którym publiczność odnajdzie charakterystyczne motywy i postacie rosyjskiego folkloru baśniowego zainspirowany został utworami Aleksandra Puszkina i Lwa Tołstoja. To opowieść o chciwości, grzechach, żądzy, którą aktorzy opowiadają za pomocą lalek marionetek, niezwykle barwnych i plastycznych. Scenografia pomysłowa acz niezwykle prosta, tak jak i muzyka, piosenki i taniec pełna jest odniesień do kultury rosyjskiej, podkreślając żywiołowość, humor, liryzm oraz prostotę przedstawienia.

"Starzec-lalka, siwy, z siecią drewnianych bruzd na drewnianej twarzy, delikatnie prowadzony snopem miękkiego światła, w łupinie łódki płynie przez ciemności wysoko nad głowami widzów. Nuci cicho. To wszystko. Tylko metafora, sekretna i umykająca. W widzu tkwi jej sens. W górze jedynie piękny znak teatralny, znak baśni szeptanej językiem zwiewnym, językiem dobrym do oddychania. To zostanie. To zostało. Garść historii nicowanych powietrzem. Opowieści snute z palcem na wargach. Teatr odzyskanej nieuchwytności."