Być Jak Pippi

Pewna wesoła dziewczynka, która mieszka w dalekiej Szwecji, choć ma już wiele lat, nadal nie jest dorosła. Ciągle ma szalone pomysły, którymi zadziwia dzieci na całym świecie. Jak ona to zrobiła? Połykała pestki arbuzowe. I mówiła zaklęcie: "Pestko z arbuza, ja nie chcę być duża".

Postacią główną spektaklu jest Dziewczynka, w której widzowie odnajdą Pippi. Partnerami Dziewczynki są dzieci: Siostrzyczka i Braciszek, w których można odnaleźć Annikę i Tommiego. Nasz spektakl znacznie jednak odbiega od historii opowiedzianych przez Astrid Lingren. Spektakl skierowany jest nie tylko do dzieci, ale także do rodziców i mówi o tym, jak ważne jest, aby dorośli na chwilę zapomnieli o sobie, i zwrócili uwagę na swoje dzieci, żeby spróbowali nawiązać z nimi lepszy, partnerski kontakt, żeby wykorzystali całe bogactwo fantazji Pippi i stali się tacy, jak ona. Przygody, jakie za sprawą Dziewczynki przeżywają dzieci, konwencja spektaklu, dialogi, plastyka i muzyka wyraźnie adresują przedstawienie do widowni dziecięcej, choć byłoby idealnie, gdyby dzieci przyprowadziły do Groteski swoich zabieganych, zapracowanych rodziców.

Spektakl operuje różnorodnymi środkami teatru lalek. Czarny  teatr, teatr cieni, lalki animowane przez widocznych aktorów, teatr przedmiotu, kostium. Wszystko po to, aby przedstawienie mogło zainteresować i - mamy nadzieję- zachwycić widzów.

Reżyser chce pokazać jak wspaniałe mogą istnieć relacje między rodzicami i dziećmi. Jeżeli mały widz po obejrzeniu spektaklu poprosi rodziców o wspólną zabawę, a rodzice nie odmówią biorąc przykład z Pippi, to znaczy, że Groteska odniosła sukces.