Ławeczka

On – Jura, Kola, Alosza lub Fiedia (zależy od sytuacji), monter konstrukcji stalowych w wiecznej delegacji lub zaopatrzeniowiec wirtuoz (przynajmniej tak się przedstawia), względnie kierowca autobusu podmiejskiego; rozwodnik i erotoman ze skłonnością do alkoholu, który wkłada całą duszę w każdy romans – nawet dwugodzinny.

Ona – Wiera, kontrolerka jakości w fabryce trykotaży, rozwodnica z synem i pamięcią fotograficzną, nieuleczalna romantyczka oraz – jak sama twierdzi – nienormalna idiotka, oddająca obcym klucze do mieszkania.

Pewnego popołudnia spotykają się w parku… a w interpretacji Ingmara Vilqista: w muzeum.

Zalecamy poznanie obydwu par: każda z nich opowiada własną historię.

Od polskiej prapremiery w Teatrze Powszechnym w 1986 szuka wystawiana była na naszych scenach 24 razy, a premierowa inscenizacja Macieja Wojtyszki z Joanną Żółkowską i Januszem Gajosem została zarejestrowana dla Teatru Telewizji. W 2004 Maciej Żak zaadaptował „Ławeczkę” na duży ekran, zmieniając realia i charakterystykę postaci.