Opis
Lata 50-te… Jakże dalekie i jak bliskie. Lata stalinowskiej dyktatury i komunistycznej „odwilży”, lata socrealizmu i nowoczesności, lata „zimnej wojny” i nadziei na „nowy humanizm” i pokój na Ziemi.
Janusz Tarabuła, syn inżyniera hutnictwa, mistrz Śląska juniorów w pływaniu, zdolny matematyk i astronom-amator, był niejako predestynowany by zostać artystą nowoczesnym. Od dzieciństwa łączył zainteresowanie techniką i filozofią przyrody z silnym odczuciem metafizyczności istnienia. W drugiej połowie lat 50. znalazł własną drogę w sztuce, która pozwoliła mu wypowiedzieć prawdę czasu. „Ten nowy ląd – dla nas – to było malarstwo materii”.
Na wystawie w Zderzaku pokażemy wczesne prace starego mistrza medytacyjnego malarstwa z kręgu II Grupy Krakowskiej. Prace nigdy dotąd nie pokazywane, dopiero teraz udokumentowane. Te z pierwszej połowy lat 50. - nadrealistyczne eksperymenty, liryczne abstrakcje - malowane były „do szuflady”. Te z końca lat 50. to już klasyczne malarstwo materii, które spotkało się z uznaniem odwilżowej krytyki. Razem - 60 obrazów na papierach.
Jednak tym, co może stać się prawdziwym odkryciem dla miłośników sztuki, nie są ani tytuły tych prac, ani ich styl i poetyka, lecz harmonie barwne – oparte na niewielkich różnicach tonalnych, operujące gradientami, od ciemnych beży, oliwkowych zieleni i szarości gwaszy z 1951 roku do popieli, czerni i rudości strukturalnych kolaży z 1958. Skupienie i równowaga widoczne w pracach z czasów młodości będą stałymi cechami malarstwa Tarabuły na przestrzeni przeszło pięćdziesięciu lat. Jest ono zwyczajnie „dobre dla duszy”.
Wystawie towarzyszyć będzie także katalog z przedmową Wojciecha Bonowicza „Metafizyka dla uważnych”, pełną dokumentacją prac i „Użytecznymi wskazówkami”, wydany w 40 egz. numerowanych i sygnowanych przez Artystę.
