Selectora dzień drugi

Drugi dzień Selectora nie obfitował w tyle gwiazd, co pierwszy. Oprócz Orbitala i Digitalism pojawiły się zespoły trochę mniej znane (New Young Pony Club, CSS) oraz kilku Dj-ów (Agoria, Busy P i Dj Mehdi). W stosunku do dnia pierwszego ubyło też publiczności. Czy słusznie?


O 18.00 na Magenta Stage zagrał duet Skinny Patrini, który podobnie jak Kamp! dzień wcześniej skutecznie rozruszał publiczność. Koncert wypełnił w całości repertuar z debiutu pt. Duty Free, a niektóre utwory (Japan, Little Hell) pojawiły się nawet dwukrotnie. Zimne electro wypełniające płytę na koncercie zabrzmiało ciężej, ale jednocześnie weselej. Na pewno wpływ na to miał wizerunek duetu. Ania Patrini ubrana była w lateksową sukienkę, a Michał Skórka w pelerynę i obcisłe getry, w których przypominał trochę Grzegorza Skawińskiego. Patrząc z perspektywy całego festiwalu był to jeden najlepszych koncertów.

Dwie godziny później na małej scenie wystąpiła wrocławska Miloopa. Niestety Wrocławianie nie wypadli tak dobrze jak Skinny Patrini. Od strony technicznej występowi nie można nic zarzucić, jednak koncertowe aranżacje utworów znacznie je zubożyły. Drum'n'bassowe elementy zostały ograniczone do minimum, a na ich miejsce dostaliśmy jazzowo-funkowo-nijaką całość. Nawet największe „wymiatacze" (Boomer, Flashback, Trapped) mimo, że zagrane po rząd wypadły bardzo blado. Jeśli chodzi o muzyków to wydaję się, że tylko Natalia Lubrano i Adam Baron czerpali jakąś radość z grania czy śpiewania. Rapujący Wojtek Orszewski na żywo wypadł nieporównywalnie gorzej niż na płycie, co ostatecznie położyło występ. Na plus należy zapisać za to wizualizacje, które na kilku ekranach Magenta Stage prezentowały się świetnie.

Po dwóch polskich koncertach przeniosłem się na Cyan Stage aby zobaczyć Brazylijczyków z CSS. Sześcioosobowy skład z Ameryki Południowej nawiązał chyba najlepszy kontakt z publicznością i stworzył bardzo pozytywne show. Szalona wokalistka Lovefoxxx biegała, skakała i przebierała się na scenie. Nauczyła się kilku słów po polsku i stwierdziła, że „temperatura is the coolest", co wywołało duży aplauz publiczności. Z kolei Ana Rezende pojawiła się w koszulce Żywca. Usłyszeć można było utwory z wszystkich płyt zespołu. Najlepiej wypadły Off the Hook, Alcohol i Music Is My Boyfriend. Publiczność, mimo że mniej licznie zgromadzona, szalała przez ponad godzinę. Na koniec zespół zagrał swoją wersję Toxic Britney Spears.

Po godzinie 23.00 CSS i wesołe dance-punkowe klimaty pozostały tylko wspomnieniem. Na głównej scenie pojawił się niemiecki duet Digitalism. Panowie przyjechali do Krakowa z dj setem, który potrwał do wpół do pierwszej. Zaczęło się potężnie. İsmail Tüfekçi przez kilka minut testował wytrzymałość festiwalowych subwooferów. Obok brzmień syntetycznych w ruch poszły winyle i oprócz wplatanych fragmentów własnej twórczości usłyszeć można było np. Mr.Oizo. Całość setu okazała się jednak dosyć monotematyczna. Występy dj-skie mają to do siebie, że zwykle brzmią jak zubożone „live'y"  i niestety tak też było w tym przypadku. Na koniec zagrał reaktywowany Orbital, ale koncertu niestety nie miałem okazji zobaczyć.

Selector jak na pierwszą edycję zanotował dosyć duży sukces (10 tysięcy uczestników) i na pewno, na stałe zapisze się w festiwalowym kalendarzu Krakowa. Organizacyjnie nie ma wiele do zarzucenia. Oprócz nie zawsze działających kart płatniczych i mikroskopijnego ogródka piwnego wszystko działało jak należy. Na szczególną pochwałę zasługuje nagłośnienie i wizualny wymiar festiwalu. Obie sceny obudowane były kilkoma telebimami, a realizator obrazu odwalił kawał dobrej roboty. Alter Art może i wyrósł na festiwalowego monopolistę na polskim rynku, ale przede wszystkim organizuje imprezy wysokiej jakości. Dopóki będzie trzymał taki poziom, potencjalni uczestnicy nie będą mieli, na co narzekać.

Krzysztof Sokalla
(krzysztof.sokalla@dlastudenta.pl)